دوپویترن یک ناهنجاری دست است که معمولا طی سال ها رشد می کند. این وضعیت بر لایه ای از بافتی که در زیر پوست کف دست شما است، تاثیر می گذارد وگره های بافتی در زیر پوست تشکیل می شود که در نهایت باعث ایجاد یک طناب ضخیم شده و می تواند یک یا چند انگشت را به حالت خمیده دربیاورد. دوپویترن می تواند استفاده از دست هایتان را برای انجام کارهای خاصی سخت کند. از آنجا که انگشت شست و انگشت اشاره معمولا تحت تأثیر قرار نمی گیرند، بسیاری از افراد ناراحتی و ناتوانی زیادی برای انجام فعالیت های حرکتی مانند نوشتن را ندارند اما با پیشرفت دوپویترن، می تواند توانایی دستان شما را به طور کامل محدود کند همانند باز کردن کامل دستها، گرفتن اشیا بزرگ، یا قرار دادن دستتان در جاهای باریک. انگشتان آسیب دیده را نمی توان به طور کامل صاف کرد، که این موضوع می تواند فعالیت های روزمره ی شما را مانند قرار دادن دست ها در جیب، دستکش دست کردن و یا دست دادن تحت تاثیر قرار دهد. 

دوپویترن به طور معمول در طول سالها به آرامی پیشرفت می کند، این وضعیت معمولا با ضخیم شدن پوست در کف دست شما آغاز می شود و همانطور که در حال پیشرفت است، پوست روی کف دست شما ممکن است چروک یا گود شود. یک قوس از بافت می تواند در کف دست شما ایجاد شود این توده ممکن است به لمس شدن حساس باشد اما معمولا دردناک نیست. در مراحل بعدی دوپویترن، طنابهای بافتی که زیر پوست کف دست شما قرار دارند، می توانند تا انگشتان شما گسترش پیدا کنند به طوری که این طناب ها سفت می شوند و در مواقع شدید انگشتان شما ممکن است به سمت کف دستتان خم شوند. لذا نام دیگر این بماری را انقباض دوپویترن می گذارند. انگشت کوچک و حلقه بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند، اما انگشت میانی نیز می تواند درگیر باشد، انگشت شست و اشاره به ندرت تحت تاثیر قرار می گیرند. دوپویترن در هر دو دست می تواند اتفاق بیفتد، هر چند یک دست معمولا به شدت بیشتری تحت تاثیر قرار می گیرد.

علت اصلی این بیماری ناشناخته است با این وجود عوامل خطر شناخته شده در ابتلا به این بیماری عبارتند از: سن بالای ۵۰ سال، جنس مذکر، سابقه ی خانوادگی، ابتلا به دیابت، مصرف دخانیات و الکل و ساکنین شمال اروپا.

در ابتدا برای درمان این بیماری از روشهای غیر جراحی استفاده می شود که معمولا تاثیر اندکی دارند. از جمله درمانهای غیر جراحی می توان به تمرینات کششی، تزریق استرویید در موضع، تزریق آنزیم ایکسافلکس و پرتو درمانی اشاره کرد. تراشیدن، کرم ویتامین E و اولتراسوتد بعضی دیگر از درمان هایی هستند که مورد آزمایش قرار گرفته اند، اما به طور کلی موفق نبوده اند.

روشهای جراحی نیز که توسط پزشکان فوق تخصص ارتوپدی دست انجام می گیرد شامل جراحی باز (فاسیکتومی) و یا استفاده از سوزنهای آپونوروتومی است.